- Ιωάννης ο Χρυσόστομος
- (Αντιόχεια 354; – Κόμανα, Πόντος 407).Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (398-404), από τους σημαντικότερους εκκλησιαστικούς ρήτορες όλων των εποχών και ο πολυγραφότερος από τους Πατέρες της Εκκλησίας.
Αν και ορφάνεψε πρόωρα από πατέρα, ανατράφηκε με ιδιαίτερη φροντίδα από τη μητέρα του, Ανθούσα. Φοίτησε στην περίφημη σχολή του εθνικού σοφιστή Λιβάνιου, στον οποίο ο I. ο Χ. οφείλει την κλασική του παιδεία και τη γνωριμία του με τους μεγάλους ρήτορες της αρχαιότητας· αργότερα σπούδασε στη θεολογική σχολή του Διόδωρου (μετέπειτα επίσκοπος Ταρσού). Αφού διένυσε μια περίοδο περισυλλογής και άσκησης σε έρημο της Συρίας, χειροτονήθηκε διάκονος και αργότερα ιερέας (386). Στο διάστημα των έντεκα χρόνων που θήτευσε στην Αντιόχεια ανέπτυξε μεγάλη εκκλησιαστική δράση και απέκτησε τεράστια δημοτικότητα ως ιεροκήρυκας. Ο άκαμπτος όμως χαρακτήρας του και τα δηκτικά του κηρύγματα, τα οποία άφηναν σαφείς υπαινιγμούς για την άτακτη ζωή διαφόρων υψηλών προσώπων, τον έφεραν σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό Ευτρόπιο, τις κυρίες της αυλής και τελικά με την ίδια την αυτοκράτειρα Ευδοξία, σύζυγο του Αρκαδίου. Ύστερα από μια σκηνοθετημένη δίκη (σύνοδος της Δρυός, 403), στο κατηγορητήριο της οποίας αρνήθηκε να απολογηθεί, ο I. ο Χ. καταδικάστηκε ερήμην, εκθρονίστηκε και εξορίστηκε. Ένας σεισμός, όμως, που έγινε εκείνο το βράδυ καταθορύβησε την Ευδοξία, η οποία ανακάλεσε αμέσως τον I. τον Χ. στην Κωνσταντινούπολη· λίγο αργότερα νέες προστριβές με την αυτοκράτειρα κατέληξαν στην οριστική απομάκρυνση του τολμηρού ιεράρχη από τον θρόνο του. Ο I. ο Χ. εξορίστηκε στην Κουκουσό της Αρμενίας, απ’ όπου με την πυκνή αλληλογραφία του επηρέαζε ακόμα τους οπαδούς του στην πρωτεύουσα. Έτσι, αποφασίστηκε η μεταφορά του στο μεθοριακό φρούριο της Πιτυούντας, κοντά στον Καύκασο, στη διάρκεια της οποίας εξαντλημένος από τις κακουχίες πέθανε.
Το συγγραφικό έργο του I. του Χ. είναι επιβλητικό σε όγκο και ποιότητα, ενώ το περιεχόμενό του αφορά σε μικρό βαθμό δογματικά ζητήματα. Από τις πολυάριθμες θεολογικές πραγματείες του περίφημη είναι η Περί ιεροσύνης. Στις εκατοντάδες εξηγητικές ομιλίες του, που αφορούν διάφορα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, εφαρμόζει την κατά γράμμα ιστορική ερμηνεία και αποκρούει την αλληγορική των Αλεξανδρινών ως «ληρωδίαν». Το πιο αξιόλογο μέρος της πνευματικής του προσφοράς είναι οι λόγοι του, στους οποίους άλλωστε οφείλεται και το επώνυμό του (Χρυσόστομος). Από τους λόγους αυτούς ξεχωρίζουν για την αττική τους διάλεκτο, τη δραματική τους ένταση και την πυκνότητα των νοημάτων οι 21 λόγοι Εις ανδριάντας (με αφορμή την καταστροφή των αυτοκρατορικών ανδριάντων από τους Αντιοχείς) και οι δύο λόγοι Προς Ευτρόπιον. Σώζονται ακόμη διάφορες επιστολές του, από τις οποίες ξεχωρίζουν εκείνες που απευθύνονται στη διακόνισσα Ολυμπιάδα. Έργο του είναι και το κείμενο της λειτουργίας που τελείται κάθε Κυριακή στους ναούς. Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 13 Νοεμβρίου και την ανακομιδή των λειψάνων του στις 27 Ιανουαρίου.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένας από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς ρήτορες, σε ψηφιδωτό του 10ου αι. (Ναός της Αγίας Σοφίας, Κωνσταντινούπολη).
Dictionary of Greek. 2013.